Leeftijdsspecifieke incidentie van traumatisch hersenletsel bij ouderen neemt toe in landen met een hoog inkomen, voornamelijk als gevolg van een toename van de incidentie van vallen. De ernst van traumatisch hersenletsel bij ouderen kan worden onderschat vanwege een vertraging in de ontwikkeling van massa-effect en symptomen van intracraniële bloeding.

Management en revalidatie bij ouderen moeten rekening houden met co-morbiditeiten en kwetsbaarheid, de behandeling van reeds bestaande aandoeningen, het verminderde potentieel voor herstel, de waarschijnlijkheid van cognitieve achteruitgang en het vermijden van toekomstige vallen. Hogere leeftijd wordt geassocieerd met slechtere uitkomsten na traumatisch hersenletsel, maar premorbide gezondheid is een belangrijke voorspeller en goede uitkomsten zijn haalbaar. Hoewel prognose onzeker is, moet ongefundeerd nihilisme (bijv. beslissingen om vroegtijdig te stoppen vanuit de veronderstelling dat ouderdom noodzakelijkerwijs leidt tot slechte uitkomsten) worden vermeden.

Het ontbreken van managementaanbevelingen voor ouderen benadrukt de noodzaak van sterker bewijs om prognose te verbeteren. In de tussentijd moet besluitvorming multidisciplinair, transparant, gepersonaliseerd en inclusief zijn voor patiënten en familieleden.
Lees meer